Ivar Aasen

Hei og velkommen til min blogg om Ivar Aassen og litt til:)
mvh Arne H Stavland.
Ivar Aasen

Bilete er hentet frå:

http://no.wikiquote.org/wiki/Ivar_Aasen 

 Aasen er fødd 1813, døde 1896. Han var ein bonde son som levde i enkle kår i Østra på Sunnmøre. Han vart kalla ’’Nynorskens far’’ for det var han som fant opp nynorsken.
Han var også ein diktar. Han reiste rundt i Noreg og samla ord frå forskjellige dialektar rund omkring, de var utgangspunktet i Nynorsken. Nor han vart 18 år gamal så vart han lærar i heimbygda. Ivar Aasen var glad i å lese bøker, blader og andre ting.
 To år seinare vart han lærar hos prosten Thoresen i Hærøy. Thorsen likte guten veldi godt og begynte å lære han grammatikk og latin. Men det takka Aasen nei til for han ville lære de sjølv. Etter kvart så begynte han å tenke att de var unaturlig for nordmenn å lese Dansk så han bestemte seg for å reise rundt i Noreg for å samle ord for å laga eit nytt språk som nordmenn kunne lese. Det nye språket vart kalla ’’Nynorsk’’ som eg har sakt lenger oppe.
 Til saman vandra han 403 mil til fots for å samle dialektar i heila Noreg. Hovudverka hans hetter: Det norske Folkesprogs Grammatikk (1814) og Ordbog over det norske Folkesprog (1850). Ivar Aasen var ein veldig dyktig språkforskar og han var ein kunstnar. Han ønska å vise kor godt landsmålet (Nynorsk) passa til dikting så han skreiv ein del dikt og gav ut for å vise folk om det nye språket og kor godt de passa til diktinga. Nokon kjente dikt er Millom bakkar og berg og Dei gamle fjelli. Millom bakkar og berg blei seinare gjort om til song med att dei la til melodi.
og her er sangen:
 |
  | 
 \/

her er teksten til Millom bakkar og berg:

Millom bakkar og berg ut med havet
heve nordmannen fenget sin heim,
der han sjølv heve tufterna gravet
og sett sjølv sine hus uppå deim.

Han såg ut på dei steinutte strender
det var ingen, som der hadde bygt.
"Lat oss rydja og bygja oss grender,
og so eiga me rudningen trygt".

Han såg ut på det bårutte havet;
der var ruskutt å leggja ut på;
men der leikade fisk ned i kavet,
og den leiken den vilde han sjå.

Fram på vetteren stundom han tenkte:
Giv eg var i eit varmare land!
Men når vårsol i bakkarne blenkte,
fekk han hug til si heimlege strand.

Og når liderna grønka som hagar,
når det laver av blomar på strå,
og når næter er ljosa som dagar,
kann han ingenstad vænare sjå.

Millom bakkar og berg

Millom bakkar og berg handler om att ein nordmann som bygger eit hus ned ved havet og han er utover dei ubyggde bakker. seinere så ser han utover havet som herjer og tenker på å beseire det. om vinteren sku han ønske han var i eit varmare land og att det ikkje var så kaldt og surt, men det er godt og varmt på stranda om sommaren. nor sommaren og våren kjem så spirer bloma og graset.

Jeg ville dø i natt



Jeg ville dø i natt. Jeg ville dø.
Men jeg var redd fordi jeg var alene
og mørket var en slik uhyre sjø. 

Hva skal jeg vel med timene og døgnet
og med min kropp når ikke du er her?

Jeg ville dø. Men døden var for nær.
Den så på meg med altfor store øyne
og hadde altfor svarte sørgeklær





Vepsen

I stripet badedrakt
og ør av dødsforakt
flyr den med hevet spyd
midt i sin egen lyd.

 

Et ondt og giftig stikk
det korte øyeblikk
av salig raseri.
Og så er alt forbi